مزایای تکارتراپی کدام است؟

یک فناوری جدید انقلابی برای فیزیوتراپیست‌ها، استئوپات‌ها و پزشکان ورزشی است. تکار یک روش بسیار نوآورانه برای تسکین درد مفاصل و ماهیچه‌ها و بازگرداندن عملکرد در آسیب‌های حاد و مزمن است. اصل اساسی این است که امکان تحریک مکانیسم‌های طبیعی خود ترمیمی بدن انسان فراهم شده و در نتیجه باعث بازسازی سریع عملکرد عضلانی و مفصلی می‌شود.

اصطلاح TECAR مخفف (Transfer of Electricity-Capacitive and Resistive) انتقال برق-خازنی و مقاومتی است. انتقال برق (TE) توسط جریان فرکانس بالا و الکترودهای CET و RET امکان پذیر می‌شود. الکترود CET درمان بافت‌های نرم (ماهیچه‌ها و سایر بافت‌های همبند) را برای عملکرد موضعی یا نیمه عمیق موضعی هدف قرار می‌دهد. الکترود RET روی بافت‌های سخت مانند بافت استخوان یا مفاصل متمرکز می‌شود.

نحوه عملکرد تکارتراپی

برای درک نحوه عملکرد تکارتراپی، ابتدا باید زمینه کاربرد آن را درک کنیم. ما با حوزه الکتروفیزیولوژی سروکار داریم. این رشته مطالعه اثرات الکتریکی و الکتروشیمیایی بر سلول‌ها یا بافت‌های موجودات زنده به ویژه سلول‌های عصبی و فیبرهای ماهیچه‌ای رخ است.بنابراین برای درک تکار تراپی ، ما باید در سطح سلولی فکر کنیم. در این سطح، یک سلول را می‌توان با باتری الکتریکی مقایسه کرد که از یک بار منفی در داخل غشا و یک بار مثبت در خارج تشکیل شده است.

تفاوت در پتانسیل الکتریکی برای هر نوع بافت وجود دارد. این مقدار بر اساس بافت ثابت و شناخته شده است. به عنوان مثال، ماهیچه دارای اختلاف استاندارد در پتانسیل الکتریکی 90- میلی ولت است. در صورت صدمه یا بیماری، این شاخص ممکن است به 20- یا 30- میلی ولت برسد، که منجر به نقص عملکرد سلول می‌شود. بسته به نوع آسیب یا بیماری می‌تواند مدت زمان طولانی‌تر یا کوتاه‌تری به طول بیانجامد. تکارتراپی با تحریک پتانسیل غشای سلولی باعث تسریع روند بهبود طبیعی سلول‌ها می‌شود.

مزایای تکارتراپی

• تسریع بهبود بافتی در آسیب‌های عضلانی، تاندونی و لیگامانی
• کوتاه شدن مدت زمان ریکاوری
• اثر ضد دردی
• افزایش خون رسانی به بافت‌های آسیب دیده و افزایش متابولیسم
• افزایش حرکت جریان خون و مایع لنفاوی که منجر به کاهش تورم و ادم می‌شود
• تقویت عضلات ورزشکاران
• افزایش دامنه حرکتی مفاصل

موارد درمان با تکار

بیش از 25000 فیزیوتراپیست، استئوپات و پزشک ورزشی در سراسر جهان از تکار در درمان‌های روزمره خود استفاده می‌کنند. این فناوری پیشرفته در مدیریت آسیب شناسی حاد و مزمن و همچنین در ورزش‌های سطح بالا استفاده می‌شود. در ذیل مواردی از استفاده از تکار برای درمان‌ ذکر شده است:

• تاندونیت شانه
• تسکین درد و التهاب کمر و گردن
• پیچ خوردگی یا دررفتگی مچ پا همراه با ادم
• خار پاشنه و التهاب کف پا
• آرتروز زانو یا لگن
• سلولیت و علائم کشش
• لنف ادم در بازو
• شکستگی اسکافوئید
• سندرم باند ایلیوتیبیال

این فهرست جامع نیست، زیرا درمانگران دائماً در حال توسعه درمان‌های جدید هستند. با ترکیب درمان دستی با انرژی ساطع شده از دستگاه، آن‌ها می‌توانند به نتایج عالی برسند. در عمل، تجهیزات درمانی تکار شامل یک «صفحه برگشت» خنثی است که در تماس با بدن بیمار قرار دارد. درمانگر با الکترود دوم روی ناحیه تحت درمان کار می‌کند. مدت زمان درمان بستگی به موضوع مورد درمان دارد. با این حال، این تکنیک باعث صرفه جویی قابل توجهی در زمان درمان بیماری‌هایی می‌شود که معمولاً بسیار پیچیده به نظر می‌رسند. درمانگران همچنین ازتکار به عنوان بخشی از پروتکل‌های بهبودی پویا استفاده می‌کنند.

ارزیابی روند درمان توسط بیماران

بیماران از همان اولین جلسه متوجه کاهش درد می‌شوند و کار را برای درمانگر آسان می‌کند. در نتیجه روند توانبخشی و بهبود تسریع می‌شود. بیماران به چند دلیل از این فناوری ابراز رضایت کرده‌اند:

• آن‌ها بلافاصله فواید انرژی را در بافت‌های خود احساس کرده‌اند
• آن‌ها از توانبخشی سریع‌تری سود برده‌اند
• آن‌ها از درمان موثر و بدون درد بهره‌مند شده‌اند

بنابراین بیماران تحت درمان سریعتر و مؤثرتری قرار می‌گیرند. درمان با استفاده از این تجهیزات به طور غیرقابل انکاری باعث صرفه‌ جویی در وقت و هزینه بیمار شده و همچنین احساس راحتی را ارائه می‌دهد که به اتفاق نظر اکثر بیماران مورد استقبال قرار گرفته است.

موارد منع مصرف تکارتراپی

موارد منع مصرف متعددی برای استفاده از این روش وجود دارد، از جمله:

• بارداری
• مشکلات ضربان قلب
• تومورهای بدخیم
• پاراستزی ناحیه تحت درمان (به عنوان مثال دیابت که باعث از دست دادن حس پا می‌شود)