روش درمانی کایروپراکتیک چیست؟

کایروپراکتیک یک حرفه مراقبت بهداشتی است که به درمان غیر جراحی اختلالات سیستم عصبی یا سیستم اسکلتی-عضلانی اختصاص دارد. به طور کلی متخصصان کایروپراکتیک تمرکز منحصر به فردی بر روی دستکاری و درمان ساختارهای اطراف دارند.

تشخیص:

در اولین ملاقات متخصص کایروپراکتیک سابقه پزشکی بیمار را مورد بحث قرار می‌دهد و یک معاینه فیزیکی انجام می‌دهد. همچنین ممکن است آزمایش‌های تشخیصی از جمله:

• اشعه ایکس: که از مقدار کمی تابش الکترومغناطیسی برای تجسم ساختارهای داخلی استفاده می‌کند.
• اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT): که از اشعه ایکس برای ایجاد تصاویر دقیق از ساختارهای داخلی بدن استفاده می‌کند.
• تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI): از امواج رادیویی و میدان‌های مغناطیسی قوی برای ایجاد تصاویر از بدن استفاده می‌کند.

متخصص کایروپراکتیک بر اساس علائم، یافته‌های معاینه و نتایج آزمایشات یک برنامه درمانی تهیه کرده و سپس از دست یا ابزارهای کوچک خود برای اعمال نیرویی سریع و کنترل شده به مفصل استفاده می‌کند.

روش:

یک تنظیم کایروپراکتیک شامل اعمال نیرویی سریع و کوتاه بر روی مهره‌های ستون فقرات است ومعمولا باعث صدا دار شدن حباب‌های گاز مفصلی (کاویتاسیون مفصلی) ناشی از انتشار گازهای اکسیژن، نیتروژن و دی اکسید کربن می‌شود که فشار مفصل را آزاد می‌کند.

همچنین اگر بیشتر عضلات اطراف دچار اسپاسم شوند یا بیمار در حین مراقبت کایروپراکتیک دچار تنش شود، عدم احساس آرامش و ناراحتی جزئی کوتاه مدتی بوجود می‌آید.

درمان:

کایروپراکتیک معمولاً شامل درمان بیماری‌های شایع کمردرد از طریق درمان دستی است:

• دستکاری ستون فقرات: این نوع دستکاری به حرکت سریع، کوتاه و اهرمی بازو اشاره می‌کند که با هدف بهبود عملکرد، کاهش تحریک پذیری عصب و بازگرداندن دامنه حرکتی به مهره‌های غیرطبیعی اعمال می‌شود. همچنین به عنوان تنظیم کایروپراکتیک نیز شناخته می‌شود. بسیاری از دستورالعمل‌های منتشر شده توصیه می‌کنند دستکاری‌های کایروپراکتیک در مراحل اولیه مراقبت از کمردرد در برنامه درمانی گنجانده شوند.
• متحرک سازی: کایروپراکتیک به منظور دستکاری با سرعت کم‌، حرکت و کشش ماهیچه‌ها و مفاصل با هدف افزایش دامنه حرکتی در آن مناطق است.

پزشکان کایروپراکتیک دارو تجویز نمی‌کنند. این امر به آن‌ها اجازه می‌دهد که خارج از چارچوب بدن فکر کنند. متخصص کایروپراکتیک ممکن است موارد زیر را تجویز کند:

• درمان بافت نرم: برای شل کردن ماهیچه‌های سفت، اسپاسم را برطرف کرده و تنش را در ناحیه فاسیا (بافت همبند که هر ماهیچه را احاطه کرده است) آزاد می‌کند.
• میزان کردن: برای تنظیم مجدد مفاصل و افزایش دامنه حرکتی.
• مهاربندی یا بستن مفصل: برای حمایت از پیچ خوردگی مفاصل یا ماهیچه‌ها در زمان بهبودی.
• حرکات و تمرینات: برای بازیابی و حفظ تحرک و دامنه حرکتی.

متخصص کایروپراکتیک ممکن است همراه با کایروپراکتیک درمان‌های دیگری را توصیه کند. این درمان‌ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• ارجاع به متخصصان پزشکی تلفیقی برای راهنمایی در مورد رژیم غذایی و تغذیه، کاهش التهاب و کاهش وزن
• تحریک الکتریکی عضلات با استفاده از محرک‌های عصبی الکتریکی زیر پوستی (TENS)
• یخ درمانی یا گرما درمانی
• ماساژ
• ورزش و آب درمانی
• راه‌های کنترل استرس و شل شدن ماهیچه‌ها

مزایای تنظیم کایروپراکتیک:

مراقبت‌های کایروپراکتیک به کاهش درد ناشی از موارد زیر کمک می‌کند:

• میگرن و سردردهای مربوط به گردن
• آسیب‌های گردن یا ستون فقرات
• مشکلات مشترک در بازوها، پاها و شانه‌ها
• واخوردگی گردن (گاهی منجر به ضربه یا صدمه به استخوان گردن می‌شود)

خطرات تنظیم کایروپراکتیک:

بعد از درمان کایروپراکتیک ممکن است احساس خستگی یا درد بروز کند. برخی افراد نیز دچار سردرد می‌شوند. در موارد نادر، درمان کایروپراکتیک ممکن است عوارض جدی مانند:

• لغزش دیسک کمر و گردن
• آسیب نخاعی
• گرفتگی اعصاب در ستون فقرات تحتانی، سندروم (cauda equine)
• سکته

لازم به ذکر است هنگامی که فرد بدون مجوز درمان را انجام می‌دهد، احتمال بروز عوارض بیشتر می‌شود. لذا فقط باید با یک متخصص کایروپراکتیک مجاز تحت درمان قرار گرفت.

هدف نهایی کایروپراکتیک:

بسیاری از مردم پس از درمان کایروپراکتیک تقریباً از علائم رهایی می‌یابند. اما هدف مراقبت‌های کایروپراکتیک این است که به جای تسکین علائم در کوتاه مدت، سلامت بیمار را در طولانی مدت بازیابی کند. بنابراین یک متخصص کایروپراکتیکی از بیمار درمورد فعالیت‌های روزانه نظیر راه رفتن، ایستادن، نشستن و خوابیدن سوال می‌پرسد. یادگیری نحوه قرار دادن بدن در پشت میز، هنگام ایستادن، راه رفتن، خوابیدن و همچنین استفاده از تمرینات روزانه، می‌تواند در پیشگیری از مشکلات آینده بسیار ارزشمند باشد.